زمینه و هدف: آمفوتریسین B داکسی کولات (Amphotericin B Deoxycholate, ABD) دارویی کارآمد در درمان بیماری های قارچی است اما عوارضی چون سمیت کلیوی می تواند محدودیت هایی در استفاده بهینه از آن ایجاد کند. این مطالعه با هدف بررسی اثر اینترالیپید در کاهش سمیت کلیوی داروی آمفوتریسین انجام شد.روش بررسی: این تحقیق یک کارآزمایی بالینی تصادفی می باشد. بیماران مبتلا به عفونت قارچی بستری شده در بیمارستان های امیر اعلم و امام خمینی (ره) شهر تهران در طی سال های 1391-1390 به شکل تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در هر دو گروه ABD با دوز 1 mg/Kg/day به صورت انفوزیون وریدی چهار ساعته در داخل سرم دکستروز 5% تجویز گردید. در گروه مداخله علاوه بر تجویز آمفوتریسین B، اینترالیپید 10% به مقدار 500 میلی لیتر روزانه حداکثر یک ساعت پس از دریافت داروی ضد قارچ تجویز شد. سمیت کلیوی (افزایش حداقل 50% در کراتینین سرم به یک حداقل بالای 2mg/dl)، روند تغییرات کراتینین روزانه در دو هفته اول درمان و تعدادی شاخص های فرعی عملکرد کلیوی در دو گروه اندازه گیری و مورد مقایسه قرار گرفت. به عنوان یک هدف فرعی موارد ایجاد هیپوکالمی نیز در دو گروه مقایسه شد.یافته ها: 31 بیمار در مطالعه وارد شدند. تعداد موارد سمیت کلیوی و سایر شاخص های فرعی کارکرد کلیوی در گروه های کنترل و مداخله تفاوت معنی دار آماری نداشتند (p<0.05). هم چنین روند تغییرات کراتینین روزانه در دو هفته اول درمان نیز در دو گروه تفاوت معنی دار نداشت (p=0.62). میزان هیپوکالمی نیز در دو گروه تفاوت آماری معنی دار را نشان نمی داد (p=0.47). نتیجه گیری: تجویز اینترالیپید در فاصله زمانی بسیار کوتاه پس از تجویز آمفوتریسین B اثری بر سمیت کلیوی ناشی از آن ندارد. هم چنین این مداخله تاثیری بر میزان موارد ایجاد هیپوکالمی مرتبط با آن نیز ندارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف: آمفوتریسین B یکی از قدیمی ترین داروهای ضدقارچی بوده و برای درمان عفونت های قارچی سیستمیک مناسب است. متاسفانه، این دارو برخی از آثار جانبی مانند سمیت در کلیه ها را از خود نشان می دهد. بنابراین اخیرا برای افزایش کارایی و کاهش سمیت آمفوتریسین B فرمولاسیون های جدیدی از آن تهیه می شود.مواد و روش ها: نانوکپسول های حاوی آمفوتریسین B به روش جانشینی حلال با استفاده از پلیمرهایی نظیر پلی D و -L لاکتید – کو - گلیکولید تهیه و با استفاده از اکسید سیلیسیم به فرم پودر خشک تبدیل شد. کارایی محصورسازی آمفوتریسین B به روش اسپکتروفتومتری محاسبه شد. همچنین مقدار حداقل غلظت مهارکنندگی نانوکپسول های تهیه شده برای قارچ کاندیدا آلبیکانس (ATCC 90028) با استفاده از روش رقت سازی متوالی اندازه گیری شد. سپس آثار سمی آن بر گلبول های قرمز انسانی در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. نتایج: یافته ها نشان داد که کارایی محصورسازی آمفوتریسین B معادل 75±0.13 درصد است. مقدار حداقل غلظت مهارکنندگی نانوکپسول های حاوی آمفوتریسین B بر ضدقارچ کاندیدا آلبیکانس مورد مطالعه در مقایسه با آنتی بیوتیک مذکور به فرم آزاد کاهش قابل ملاحظه ای نشان داد. همچنین اثر سمی آمفوتریسین B محصور در نانوکپسول ها بر گلبول های قرمز انسانی 5.89 بار کمتر از فرم آزاد این دارو بود.نتیجه گیری: یافته ها بیانگر این است که نانوکپسول های حاوی آمفوتریسین B تهیه شده در این تحقیق می تواند به عنوان یک سیستم ناقل مناسب برای این دارو در درمان عفونت های قارچی به کار گرفته شود.

زمینه و هدف: به منظور بهبود انتقال داروها از پوست فناوری های متنوعی ابداع شده اند تا راهکار مناسبی برای انتقال دارو به بدن و جایگزینی برای انتقال خوراکی و سیستمیک دارو باشند. انتقال داروها ازطریق آرایه ی میکروسوزن به عنوان روشی سهل و غیرتهاجمی در سال های اخیر مورد توجه محققان قرار گرفته است. در این مطالعه نیز آرایه ی میکروسوزن های پلیمری حاوی داروی آمفوتریسین بی به منظور معرفی این سامانه و استفاده از آن در درمان ضایعات پوستی ناشی از تلقیح انگل لیشمانیا ماژور به عنوان الگو در عفونت های قارچی پوستی ساخته شده است. روش اجرا: در این مطالعه ساخت میکروسوزن ها با روش قالب گیری در سه مرحله ی ساخت قالب، ساخت ترکیب ماتریکس پلیمری از جنس پلی وینیل پیرولیدین و متاکریلیک اسید و درنهایت ریخته گری انجام شده است. یافته ها: جهت بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی دارو در سامانه ی میکروسوزن از سیستم های اسپکتروسکوپی چون UV-Visible و فلورسانس استفاده شده است. هم چنین قدرت مکانیکی میکروسوزن ها که مؤید میزان توانایی آن ها جهت نفوذ به پوست است، توسط دستگاه ترنسدیوسر بررسی شده است. نتیجه گیری: با بهره گیری از خصوصیات زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری سوزن های طراحی شده و بارگذاری داروی آمفوتریسین بی در آن ها برای به کارگیری در درمان سالک و عفونت های قارچی پوستی معرفی شده است.

سابقه و هدف: رینوسینوزیت مزمن با یا بدون پولیپوز، بیماری شایعی می باشد که مطالعات زیادی برای درک اتیوپاتوژنز آن صورت گرفته است. اخیرا بعضی از محققان به وجود عوامل قارچی در حفره سینوس که پروسه سینوزیت مزمن را راه اندازه می کند، مشکوک شده اند. با روشهای پیشرفته مشخص شده است که در 100 درصد افراد سالم و 96 درصد افراد مبتلا به رینوسینوزیت مزمن، ارگانیسم های قارچی به صورت اکستراموکوزالی در حفره سینوس وجود دارد اما این افراد نسبت به عوامل قارچی پاسخ های ایمنولوژیک متفاوت دارند. در این مطالعه که به صورت Quasi clinical trial انجام شده، اثر محلول آمفوتریسین B داخل بینی بر رینوسینوزیت مزمن با یا بدون پولیپوز مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روشها: 50 بیمار مبتلا به رینوسینوزیت مزمن با یا بدون پولیپوز مراجعه کننده به بیمارستان لقمان حکیم وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بر اساس علایم بالینی و رادیولوژیکی و اندوسکپی، تشخیص و طبقه بندی شدند. بیماران با محلول نرمال سالین دو بار در روز، سپس محلول آمفوتریسین B داخل بینی با دوز صد میکروگرم در سی سی دو بار در روز (20 سی سی در هر سوراخ بینی) و اسپری بکلومتازون داخل بینی دو پاف در هر سوراخ بینی دو بار در روز به مدت دو ماه تحت درمان قرار گرفتند. پس از درمان مجددا بیماران بر اساس شاخص های بالینی، سی تی اسکن و اندوسکپی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها با استفاده از آزمون Paired t test یا Mc Nemar تجزیه و تحلیل شد و P<0.05 معنی دار تلقی گردید.یافته ها: بهبود علایم کلینیکی بر اساس Snol-Score از 2.3 به 0.9 با P<0.0001 معیارهای سی تی اسکن Lund & Macky  از 9.25 به 5.3 با P<0.0001 کاهش یافت و همینطور در اندوسکپی 84% کاهش در Malm staging دیده شد.نتیجه گیری: بر طبق نتایج ذکر شده به نظر می رسد تجویز آمفوتریسین B داخل بینی یکی از عوامل کمکی در درمان رینوسینوزیت مزمن باشد.

زمینه و هدف: بیماری های قارچی در بیماران دارای نقص سیستم ایمنی رو به افزایش است. از مهم ترین بیماری های قارچی آسپرژیلوزیس است. در ارتباط با اثر ملاتونین در بیماری های قارچی مطالعات اندکی انجام شده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر محافظتی ملاتونین و آمفوتریسین B در موش های صحرایی مبتلا به آسپرژیلوزیس انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 250 گرم انجام شد. حیوانات به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل گروه کنترل منفی (بدون دارو و عامل قارچی)، کنترل مثبت (ایجاد ضعف سیستم ایمنی با سیکلوفسفامید، سپس تلقیح با اسپور قارچی آسپرژیلوس)، گروه درمان شونده با ملاتونین 200 microgram/kg، گروه درمان شونده با آمفوتریسین B و گروه دریافت کننده آمفوتریسین B توام با ملاتونین بودند. عامل اینترلوکین-6 (Interleukin. 6: IL. 6) و TNFα (Tumor Necrosis Factor Alpha) در روزهای یک و 10 بعد از آلودگی اندازه گیری شد. یافته ها: مقادیر IL. 6 و TNFα روز اول و دهم هر سه گروه تیمار در مقایسه با گروه کنترل مثبت، کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0. 05). مقادیر IL. 6 و TNFα روز اول و دهم در گروه تیمار شده با آمفوتریسین B توام با ملاتونین در مقایسه با دو گروه تیمار شده دیگر، به میزان بیشتری کاهش نشان داد (P<0. 05). نتیجه گیری: مصرف ملاتونین همراه با آمفوتریسین B باعث افزایش و تقویت سیستم ایمنی در موش های مبتلا به آسپرژیلوس می گردد.

سابقه و هدف: آسپرژیلوما می تواند عامل هموپتیزی شدید باشد. جراحی روش درمان انتخابی در هموپتیزی شدید ناشی از آسپرژیلومای ریه است. در بیمارانی که کاندیدای مناسبی برای جراحی نیستند می توان از تزریق داخل کاویتری آمفوتریسین B از طریق پوستی استفاده کرد.گزارش مورد: بیمار مرد 55 ساله ای است که 4 روز قبل از مراجعه دچار هموپتیزی شدید شده بود. در سی تی اسکن کاویته ناشی از سل قدیمی همراه با توده قارچی در لوب فوقانی چپ دیده می شد. در برونکوسکوپی خونریزی فعال از انشعاب فوقانی چپ داشت. با توجه به اینکه بیمار کاندیدای مناسبی برای جراحی نبود، تحت راهنمایی سی تی اسکن کاتتر داخل کاویتری گذاشته شد و به مدت 7 روز تزریق داخل کاویتری امفوتریسین و برم هگزین انجام گرفت. تزریق داخل کاویتری آمفوتریسین باعث کاهش واضح هموپتیزی ظرف 24 ساعت و قطع کامل خونریزی پس از 72 ساعت شد.بحث و نتیجه گیری: در بیمارانی که کاندیدای مناسبی جهت انجام عمل جراحی نیستند استفاده از تزریق داخل کاویتری آمفوتریسین می تواند در کنترل هموپتیزی شدید ناشی از آسپرژیلوما بکار رود.

زمینه و هدف: تخمین زده می شود که لیشمانیاها 50-10 میلیون نفر را در تمام کشورها آلوده می نمایند. اشکال مختلف بیماری از نظر علت، مشخصات اپیدمیولوژیک، انتقال و توزیع جغرافیایی با هم متفاوتند. آلودگی انسان هنگامی روی می دهد که فعالیتهای انسانها آنها را در تماس با چرخه زونوتیک قرار دهد. در طی دهه اخیر افزایش تعداد موارد در تعدادی از کانونهایی که مدتها آندمیک بوده اند گزارش شده است. و این در حالی است که درمان این بیماران خیلی سخت و طولانی است، و گلوکانتیم به عنوان داروی انتخاب اول در درمان بیماران کالاآزار، با افزایش موارد عدم پاسخ به این دارو مواجه بوده است لذا در این مطالعه تلاش شده است اثر درمانی گلوکانتیم با آمفوتریسینB در درمان کالا آزار به عنوان خط اول درمان مورد مقایسه قرار گیرد.مواد و روش کار: با توجه به اینکه علائم این بیماری مبهم (بی حالی، ضعف، کاهش وزن و اشتها، تب) می باشد و تشخیص آن سخت است. بیماران مراجعه کننده با علائم کاهش رده های خونی درآزمایش خون و بزرگی طحال، که علت دیگری برای آنها پیدا نمی شد، تحت آسپیراسیون مغز استخوان قرار گرفتند. و توسط هماتولوژیست ماهر لامهای خونی بررسی و تشخیص قطعی کالاآزار با دیدن جسم لشمن در نمونه ها داده شد. در این مطالعه آینده نگر، 19 بیمار با سن 6.5 ماه تا 10 سال و با کالا آزار (لیشمانیوز احشایی ) به طور تصادفی به دو گروه تقسیم و مورد بررسی قرار گرفت. 12بیمار از 19 بیمار آمفوتریسین B، و بقیه تحت درمان با گلوکانتیم قرار گرفتند.یافته ها: تب در 100% گروه تحت درمان با آمفوترسین B در روز 5-3 قطع شد، ولی در گروه گلوکانتیم ادامه داشت. رگرسیون طحال در طول 6-3 ماه بعد از درمان درگروه آمفوترسین 83% و در گروه گلوکانتیم 42% بود. بهبود ترومبوسیتوپنی در پایان ماه اول در گروه آمفوترسین 85% و در گروه گلوکانتیم 28% گزارش شد. بهبود ائوزینوفیلی در پایان ماه اول در گروه آمفوترسین 83% و در گروه گلوکانتیم 42% بدست آمد (P=0.05 و P=0.017). دو نفر از گروه درمان با گلوکانتیم فوت شدند (P=0.02). در صورتی که تمام بیمارانی که آمفوتریسین Bدریافت کردند با موفقیت درمان شدند.نتیجه گیری: آمفوتریسین B می تواند کالاآزار را به طور کامل با بهبود تب و ترومبوسیتوپنی سریعتر نسبت به گلوکانتیم درمان کند.

زمینه: لیشمانیازیس ها مجموعه ای از بیماری های انگلی را شامل می شوند که به صورت طیف وسیعی از علایم بالینی شامل لیشمانیازیس پوستی، پوستی-مخاطی و احشاییرخ می دهند. اخیرا پیشرفتهای زیادی در زمینه استفاده از داروهای گیاهی جهت درمان لیشمانیازیس حاصل شده است. هدف از این تحقیق، تاثیر اسانس چهار گونه گیاه آویشن در مقایسه با آمفوتریسین B بر آماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط invitro می باشد. روش کار: لیشمانیا ماژور(Leishmania major) سویه استاندارد به محیط کشتRPMI-1640 حاوی 10 % سرم جنین گاوی(FCS) و آنتی بیوتیک منتقل و در دمای25± 2° C کشت داده شد. سپس در مرحله ثابت رشد تاثیر غلظت های مختلف اسانس های گیاهی در مقایسه با داروی کنترل آمفوتریسین B بر روی آماستیگوت های لیشمانیا ماژور با استفاده از روش رنگ سنجی MTTمورد بررسی قرار گرفت. میزان جذب نوری (Optical density) بوسیله دستگاه ELISA readerسنجیده شد و مقدار IC 50محاسبه گردید. به طور کلی میانگین جذب نوری در گروه های مورد بررسی اختلاف معنی داری (001/0P< ) نشان داد. در آزمون مقایسه میانگین دانکن اختلاف معنی داری بین غلظت های مورد آزمایش و گروه کنترل دیده شد. یافته ها: نتایج حاصل از جذب نوری و IC 50 نشان داد که اسانس های چهار گونه آویشن در مقایسه با داروی کنترل دارای تاثیر می باشد. بحث و نتیجه گیری: گیاه آویشن، برای درمان لیشمانیازیس پوستی موثر است. اثر بخشی این ترکیبات به تنهایی یا در ترکیب در برابر لیشمانیازیس جلدی انسان به عنوان یک کارآزمایی بالینی تصادفی ارزیابی شده است.